ผลสำรวจ บอกว่า คนที่เด็กอยากคุยด้วยมากที่สุดนั้น คือ พ่อแม่
แล้วทำไม…ในหลายๆ บ้าน ลูก เลือกที่จะไม่คุยกับพ่อแม่?
คำถามสำคัญ คือ เราเป็น พ่อแม่ใน Version ที่ลูกอยากมาคุยด้วยหรือยัง?
คุณจะรู้สึกอย่างไร ที่ทุกครั้งที่คุณคุย ไม่ว่าจะเป็นกับพ่อแม่ หรือ หัวหน้า จะต้องได้ยิน “คำสอน” พ่วงมาด้วย ทุกครั้ง …เช่น
ทำไมไม่ทำอย่างนั้นล่ะ…
แล้วลองทำอันนี้รึยัง …
ถ้าเป็นแม่นะ แม่จะ 1,2,3,4,5….
“คำสอน” คือความปรารถนาที่ดีค่ะ แต่ไม่จำเป็นว่าเราต้องสอนกันทุกช่วงเวลา…. อีกสิ่งที่สำคัญ ก็คือ ลูกอยากและพร้อมจะ “ฟัง” ในตอนนั้นแล้วหรือยัง?
หลายครั้ง …ลูกอยากเล่าเรื่องให้คุณฟัง เพียงเพราะอยากให้ใครบางคน “รับฟัง” ด้วยความเข้าใจ หรือบางครั้งเค้าก็อยากได้คำแนะนำจริงๆ
ก่อนที่เราจะ พุ่งเป้าไปที่คำสอน เราลองเริ่มต้นคุยกับลูก ด้วยความ อยากรู้และใส่ใจว่า ลูกของเรากำลัง “รู้สึก และคิด” อย่างไร?
แล้วถ้าจะแนะนำ อาจลองถามดูว่า “ลูกอยากให้แม่ช่วยอย่างไรคะ?” “อยากได้ยินมุมมองคุณแม่มั้ย”? เพราะนี้คือการที่คุณเป็นทีมเดียวกับเขา ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี
เพราะ ความสัมพันธ์ที่ดี คือรากฐานอันแข็งแกร่งของครอบครัวที่เป็นสุข
บทสนทนาที่ดี คือการใช้ ใจ ไม่ใช่เพียงเพราะ เข้าใจ แต่การเข้าไปอยู่ในใจ
LSA เชื่อว่า ทุกเรื่องปวดใจ แก้ได้ด้วย empathic parenting